Η Σαρακοστή είναι μια περίοδος νηστείας, περισυλλογής και προσευχής που προηγείται της μεγάλης γιορτής του Πάσχα. Παλιότερα, που δεν υπήρχαν ημερολόγια και ήθελαν να έχουν κάποια αντίληψη του χρόνου, οι άνθρωποι του λαού, είχαν βρει έναν εύκολο τρόπο για να υπολογίζουν το χρόνο. Παρίσταναν λοιπόν τη Σαρακοστή, ως καλόγρια ή ως γυναίκα, σχεδιάζοντάς τη σε ένα κομμάτι χαρτί. Η κυρα – Σαρακοστή, δεν είχε στόμα, γιατί νηστεύει. Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα, για τις προσευχές. Είχε ένα σταυρό στο κεφάλι και εφτά πόδια, όσες και οι εβδομάδες της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι, ενώ το τελευταίο το έκοβαν το μεγάλο Σάββατο, το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή καρύδι και όποιος το έβρισκε, του έφερνε γούρι (Γ.Α. Μέγα – Ελληνικαί εορταί).
